- Odwiedziny: 584149
- Do końca roku: 257 dni
- Do wakacji: 64 dni
Szkoła Podstawowa im. ks. A. Tyszki w Janowie
-
Statystyki
Dąb katyński
Dąb Katyński
"Toruński lekarz zamordowany w katyńskim lesie
Bolesław Błażejewski (1890-1940), płk, dr, ginekolog-położnik, komendant 8 WSO w Toruniu
Bolesław Błażejewski urodził się 21 stycznia 1890 r. w Ilińcach pod Kamieńcem Podolskim, w rodzinie ziemiańskiej. Po ukończeniu szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości uczęszczał do gimnazjum klasycznego w Kamieńcu Podolskim, gdzie w czerwcu 1908 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Jesienią tego roku rozpoczął studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu św. Włodzimierza w Kijowie. Specjalizował się w chorobach kobiecych i chirurgii. Dyplom lekarski uzyskał w 1916 r., służąc wówczas w armii rosyjskiej, do której został zmobilizowany w lipcu 1914 r. Służył do 7 maja 1917 r. jako młodszy ordynator w głównym oddziale opatrunkowym 44 dywizji piechoty, z którą przebywał na froncie galicyjskim, a potem centralnym i północnym.
W październiku 1918 r. objął stanowisko lekarza w szpitalu powszechnym w Lanckoronie, gdzie pracował do sierpnia 1919 r. W tym roku też wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego; otrzymał nominację na stanowisko młodszego ordynatora w szpitalu polowym nr 406, gdzie 3 września 1919 r. został zweryfikowany jako porucznik.
Podczas wojny polsko-bolszewickiej poznał przyszłą swoją żonę Marię Potkańską, wówczas siostrę miłosierdzia, pracującą w wojskowym szpitalu polowym. 1 kwietnia 1920 r. awansował na stopień kapitana. Po zawarciu pokoju z Rosją sowiecką został skierowany do kompanii zapasowej sanitarnej nr 3 z przydziałem do szpitala polowego nr 401. 19 maja 1922 r. awansował do stopnia majora.
W 1924 r. został lekarzem nadetatowym w 8 batalionie sanitarnym w Toruniu. Od 16 października do 22 grudnia 1926 roku był uczestnikiem kursu dokształcającego oficerów sztabowych w Oficerskiej Szkole Sanitarnej. Następnie został przeniesiony do Bydgoszczy, gdzie m.in. pełnił obowiązki komendanta szpitala wojskowego (do 1928 r.), kierownika garnizonowej przychodni dentystycznej (1928-1931), komendanta wojskowego szpitala sezonowego w Ciechocinku (1929-1930) i kierownika garnizonowej izby chorych (do października 1931 roku).
Od grudnia 1929 r., będąc już w stopniu podpułkownika, jednocześnie pełnił obowiązki komendanta 8 Wojskowego Szpitala Okręgowego w Toruniu, pozostając na tym stanowisku do maja 1934 r. Wtedy już jako pułkownik został powołany na stanowisko szefa sanitarnego Okręgu Korpusu V w Krakowie, skąd w styczniu 1936 r. przeniesiony został na podobne stanowisko do Okręgu Korpusu II w Lublinie, na którym pozostawał do 15 września 1939 r, kiedy to objął obowiązki szefa sanitarnego Armii „Lublin”.
Jeniec obozu w Kozielsku
W nieznanych okolicznościach dostał się po 17 września tego roku do niewoli sowieckiej i trafił do obozu jenieckiego w Kozielsku. Przebywał w nim do kwietnia 1940 r., po czym został wywieziony do lasu katyńskiego i tam zamordowany. Zidentyfikowany przy ekshumacji (poz. PCK AM 484), pochowany został w pierwszej bratniej mogile.
Związek małżeński zawarł 27 lipca 1921 r. z Marią Bochwicz-Podkańską więzioną w roku 1954 przez Informację Wojskową, zmarłą w 1957 r.
Z małżeństwa tego pozostały córki: Anna Maria, urodzona 8 września 1924 r., zamężna Bąkol, zamieszkała w Lublinie i Krystyna Adela, urodzona 23 lutego 1931 r., zamieszkała w Lublinie. Dr Bolesław Błażejewski odznaczony był Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem za udział w wojnie 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości. "
autor: Kazimierz Przybyszewski "Nowości" 07.04.2010
